We moeten aan de slag
Happy 2023!
Het nieuwe jaar is alweer dertien dagen bezig. En als ik de mensen om me heen hoor, is men weer lekker uitgerust na twee weken vakantie. Heerlijk, even bijkomen, je familie zien, van huis weg zijn of niets doen. En dat de wereld intussen doorgaat met leven, is echt heel zichtbaar. Kijk maar naar wat de kranten en nieuwssites laten zien:
– Oorlog in Oekraïne
– Corona in China
– Armoede in verschillende delen van de wereld
– Kansenongelijkheid
– Verharding in de maatschappij
– Discriminatie
– Jongeren die niet te motiveren zijn, nog vanwege de lockdown
– De opwarming van de aarde
– Crisis na crisis
Maar lieve mensen, er zijn ook mooie dingen:
– Veerkracht in een moeilijke tijd
– Creativiteit in het zoeken van oplossingen
– Eindelijk de excuses voor het slavernijverleden (het is een begin…)
– Samen sterk staan wanneer een land binnengevallen wordt
– Veel mensen die een luisterend oor bieden
– Mensen die voor een betere wereld gaan staan
– Geduld en een lange adem
In de les kun je met die mooie dingen in het achterhoofd, de vervelende dingen behandelen, bedacht ik. Daar heb ik tijdens de vakantie inspiratie voor gekregen.
Inspiratie door de oudejaarsconferences
Toen ik in de vakantie de oudejaarsconferences van zowel Claudia de Breij als Guido Weijers keek, merkte ik dat ze elkaar heel mooi aanvulden.
Bron: Mediacourant.nl
Claudia zei:
‘Dus Odysseus bond zich vast aan de mast om de sirene te weerstaan. Het schip der staten is vastgelopen. Omdat wij ons nooit hebben vastgebonden aan de mast.
– Odysseus, dat zijn wij.
– De sirene, dat zijn het geld, het gas, de populisten, de vliegvakantie.
– De mast, dat zou dan de overheid moeten zijn: de rechtstaat, de democratie, de instituties, de afspraken die we met elkaar hebben gemaakt. Maar dan moet die mast wel betrouwbaar zijn.’
Guido zei (op verschillende momenten in zijn show):
‘Geef mensen een pot honing, en ze willen honing.’ En: ‘Mensen zijn net als hoornaars. Wij willen honing. Dus gaan we dat halen.’ ‘Misschien is dit wel de grootste opdracht voor ons allemaal: Niet alleen maar meer en meer en meer moeten, maar als het niet anders kan, minder ook omarmen. Soms is minder gewoon prima. Minder oorlog. Minder anderen veroordelen. Minder suiker. Minder Nick en Simon. Minder toeslagenaffaire. Minder dick picks. Minder moeten. Minder ‘to do’ lijsten maken. En soms ook meer: meer naar onszelf kijken. Meer ‘not to-do lijsten maken’. Meer ontmoeten. Meer voelen. Meer luisteren. Meer Juta Leerdam. Meer treinen. Meer natuur. Meer respect. Meer zegeningen tellen. Meer liefde. Maar ook minder: minder scrollen. Minder honing, minder dopamine. Minder schermtijd. Minder van meer en meer van minder. En dat is niet altijd heel moeilijk, hè. Dat is meestal gewoon een kwestie van afkoelen en ademhalen.’
Bron: Metronieuws.nl
Claudia en Guido vullen elkaar aan. Laat je niet als een hoornaar verleiden door de dingen die je wil of lekker vindt op dat moment. Maar houd je vast aan de mast van normen en waarden, afspraken, grondrechten en de democratische samenleving. En dat komt niet vanzelf: daar moet je samen voor zorgen. We moeten samen werken aan het realiseren van een mast waar je op kunt vertrouwen en bouwen. Voor nu en verdere generaties.
Ik geloof dat daarom het burgerschapsonderwijs bestaat. Zodat we in het onderwijs – ook zo’n mooie bouwsteen – sterk kunnen maken en houden. Dat doen we door middel van normen, waarden, afspraken, grondrechten en democratische samenleving: afspraken maken waardoor we op elkaar kunnen vertrouwen.
Het gaat op heel veel gebieden in de wereld niet goed. Maar het positieve nieuws is dat we er samen iets aan kunnen doen. En dat kunnen we ook: met geduld, kleine acties, grenzen aangeven en bewaken, veerkracht, daadkracht en met een open houding luisteren naar elkaar. Laten we daarom samen werken aan het sterk maken en houden van die mast. We moeten aan de bak.